Laatst moest ik er aan geloven. De meesten in mijn omgeving waren al aan de beurt geweest. Nu had ik (voor mijn gevoel als één van de allerlaatsten) eindelijk ook corona. Het begon met wat lichte verkoudheidsklachten. Een dag later was ik helemaal van de kaart, met knallende koppijn en rillingen.
Gelukkig ging verliep het herstel van die klachten snel. Maar een zekere vermoeidheid en brakheid bleven nog lang aanhouden. Pas twee weken later voelde ik me weer een beetje de oude.
Toen ik echt ziek was had ik geen probleem om afstand van werk te nemen. De problemen ontstonden pas in die weken daarna met de vage vermoeidheidsklachten. Want wat doe je op zo’n moment? Echt rust nemen tot je weer helemaal de oude bent of gewoon weer aan de slag?
Ik voelde een sterke drang tot het laatste. Gewoon gaan en niet teveel nadenken over hoe ik me voelde. Gedreven door dat idee van iets moeten doen, van niet stil kunnen zitten. Met daarbij de toenemende druk van een vollopende mailbox, losse eindjes die vroegen om vastgeknoopt te worden, meetings die ik liever niet wilde uitstellen, en toezeggingen naar anderen die ik wilde nakomen.
Wanneer je echt ziek bent is er geen twijfel. Je kunt simpelweg niet zo veel en voelt ook geen bezwaar om dit naar anderen kenbaar te maken. Maar bij vagere klachten, zoals vermoeidheid, is er een stem in mijn hoofd die me aanzet om de signalen van mijn lichaam en geest te negeren. "Stel je niet aan, je bent niet echt ziek. Gewoon even doorzetten."
Ik zie ditzelfde gebeuren in normale werksituaties. In plaats van mee te bewegen met natuurlijke pieken en dalen in energie is er bijna altijd wel iets te doen dat belangrijk genoeg voelt om jezelf in een hogere versnelling te forceren. Door deze onrealistisch hoge verwachtingen ga je zo snel je eigen grenzen voorbij. Doe dat iets te vaak en voordat je het weet zit je tegen een burn-out aan.
Door de horror-verhalen van long-covid heb ik bij mijn herstel dit keer wel extra goed opgelet. Ik was ervan overtuigd dat als ik te snel weer op volle kracht zou gaan werken, ik veel langer last zou houden. Dit zorgde ervoor dat ik me continu bewust was van subtiele signalen vanuit mijn lichaam en gaf me de motivatie om te stoppen voordat ik over een grens ging. Wanneer iets niet goed voelde, twijfelde ik er niet aan om het rustig aan te doen.
Het meest sprekende voorbeeld hiervan was tijdens een coachinggesprek. Het eerste uur van de 2 uur durende sessie verliep prima. Ik was scherp en stelde de juiste vragen. Maar halverwege voelde ik alle energie wegvloeien. Mijn hoofd voelde alsof gevuld met watten en helder nadenken was onmogelijk.
Normaalgesproken zou ik dan, vanuit mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar de ander, proberen mezelf te forceren en het gesprek zo goed mogelijk af te maken. Dit keer deed ik het anders door heel bewust bij mezelf in te checken.Ik voelde dat er iets niet goed zat en werd me ineens indringend bewust van mijn 'foggy brain'. Met volledig begrip van mijn gesprekspartner hebben we de sessie daarop beëindigd en een nieuwe ingepland.
Achteraf bezien is die corona besmetting zo een enorm waardevolle les voor mij geweest. Ik ben nu beter in staat om de subtiele signalen van mijn lichaam op te pikken. Deze les is ook direct van toepassing in dagelijkse werksituaties. Maar als je niet echt ziek bent kun je natuurlijk niet elk moment dat je je een beetje moe voelt stoppen met werken en in bed gaan liggen.
Tips voor energie dips
Hoe doe je dat dan als je niet echt ziek bent?
En wat is de juiste manier om met die wisselende energieniveaus om te gaan?
Hoe simpel het ook klinkt, in realiteit is het zo makkelijk om daar aan voorbij te gaan en altijd maar proberen die hogere versnelling vol te houden. De essentie is dat hele bewuste moment van inchecken bij jezelf. Het vraagt om echt even stil te staan en jezelf af te vragen: hoe voel ik me nu?
Wanneer je je beseft dat je energieniveau laag is, reageer daar dan ook op wanneer de situatie het toelaat. Ga niet geforceerd complex en belastend denkwerk doen, maar begin bij wat simpelere taken. Neem een pauze. Vraag collega’s om een meeting te verplaatsen.
Je kunt je dag ook bewust opbouwen rond de pieken en dalen.Maak dagelijks een tijdblokkenplan en reserveer hierin ruimte voor rust op de momenten dat je van jezelf weet dat je energie dipt. In mijn geval, en ik denk veel anderen met mij, in die eerste uurtjes na de lunch. Neem dan bijvoorbeeld een mini-powernap, doe een korte meditatie, een rustige wandeling of neem tijd voor een uitgebreide lunch.
Houd daarnaast in je planning ook rekening met je energieniveaus bij de indeling van je werk. Op momenten van lage energie plan je laag intensief werk, zoals administratieve taken, mailtjes beantwoorden of informeel bijpraten met een collega. Bewaar de intensievere stukken diep werk voor een andere dag, of een ander moment op de dag als je je energieker voelt.
En wat als het echt moet? Als je echt even niet anders kan dan forceren? Het kan natuurlijk geen kwaad wanneer dit gebeurt. Iedereen heeft wel eens een deadline waarvoor geknald moet worden. Met een goede basis en dagindeling kan je dit prima hebben. Maar wees je er heel bewust van als dit zich te vaak voordoet.
Blijf bij jezelf inchecken, ook tijdens zo'n sprint voor een deadline. Blijf regelmatig goede pauzes nemen. De tijd die je daarmee 'verliest' weegt niet op tegen het verlies van productiviteit als je te hard bent gegaan en daar van moet herstellen.
Tot slot uitstelgedrag: je herkent vast wel dat moment waarop je aan iets moeilijks wil beginnen maar je brein en lichaam zich hier tegen verzetten. Je grijpt alles aan om het uit te stellen en reageert op elke afleiding die zich aanbiedt. De motivatie om te starten ontbreekt.
Dit kan soms ook aanvoelen als een laag energieniveau. Maar het is toch net iets anders. Het is de natuurlijke weerstand van je brein om naar een hogere versnelling te schakelen (en dus meer energie in te zetten).
Wat mij op die momenten altijd erg helpt is door simpelweg gewoon te beginnen, eventueel nog met een afspraak met jezelf om dat bijvoorbeeld een half uur vol te houden. Eenmaal in die hogere versnelling zul je merken dat het eigenlijk prima gaat.
Meer weten over deze methodes of andere productieve werkpatronen die jou kunnen helpen om beter te concentreren, minder afgeleid te raken en meer rust en controle in je werk te ervaren? Ik help bedrijven en kenniswerkers met op maat gemaakte in-company trainingen, coaching en advies over diep werk. Ik vertel er graag meer over. Neem contact op voor meer informatie en/of een vrijblijvende kennismaking.
Comments